Paasmaandag
Zie hoe de ochtend licht op sleeptouw neemt
en teergroen grisaille krast in de voren,
eer nog door stigma van dood berijpt.
Repels zon schroeien de bede om levenskracht.
Vlakken verstrakken het onbetreden land tot
een belofte tussen nu en later.
Horden pelgrims beuken zich een passage
over de wijding van de akker.
Met een knieval van volkomen weerloosheid
knakken halmen hun gebogen hoofd.
Tegen de gebroken rooilijn van licht
en rimpelruggen bedwingt het gebaar
van een goudgerande tabbaard de stilte.
Hoofden buigen zich, van weinig nog vervuld,
van niets.
Of het gisteren lijkt, zoeken ze verloren illusie.
De grens van geloogde ontnuchtering
overschreden, binden ze hun gezelschap
vast aan rijen volle roemers,
tot ver voorbij het vijfde maanskwartier.
Gui G. Nijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten